Zorgaanbod
A(dem)H(alings)kine of respiratoire kine wil de longen van de patiënt zo snel mogelijk vrijkrijgen van mucus ( slijm) en een rustige ademhaling mogelijk maken. Deze therapievorm wil de ademhaling normaliseren en leert de patiënt deze onder controle te houden.
Acute en chronische longaandoeningen zoals bvb. bronchitis, pneumonie, COPD, mucoviscidose, en astma worden behandeld door middel van volgende specifieke technieken :
- drainage
- mobilisatie van de borstkas
- begeleiding bij gebruik van aerosol en puffer
- inspanningsoefeningen en/of relaxatie
Hyperventilatie betekent letterlijk : "over-ademen". Bij acute hyperventilatie gebeurt dit plots en uitgesproken, bij de chronische vorm eerder onopvallend maar - op lange termijn - wel belemmerend.
Hyperventilatie is een complex syndroom waarbij fysiologie en psychologie elkaar sterk beïnvloeden. Tijdens de therapie leert de patiënt rustig en juist ademen, worden ontspanningstechnieken aangeleerd en gaat veel aandacht naar het ombuigen van angstige en perfectionistische gedachten.
Psychomotoriek verwijst naar het samengaan van de geest (psychè) en het bewegen (motoriek) en zit op het spanningsveld tussen denken en doen.
Een goede ontwikkeling van de motoriek, zoals stappen, lopen, springen vormt de basis van alle (latere) complexe grote bewegingen zoals fietsen, zwemmen of turnen ; een gelijkaardig invloed bestaat er evenwel ook ten aanzien van de fijn motorische vaardigheden (voorwerpen (schrijfgerief, alaam) vasthouden en hanteren).
Deze therapie oefent niet alleen op fijne en/of groot motorische vaardigheden maar zet ook in op lateralisatie, ruimtelijk-visuele vaardigheden, ruimtelijke oriëntatie en structuratie. Daarbij vormen geheugen, aandacht, concentratie, werkhouding, faalangst allemaal aandachtspunten.
Bij aanvang van de therapie wordt vooreerst het psychomotorisch probleem gedefinieerd en gekeken wat het kind wél kan. Aan de hand van vragen aan de context (bvb. ouders, leerkrachten, zorgleerkrachen) observaties en tests wordt er een behandelingsplan opgesteld. Daarna start de eigenlijke therapie die vertrekt vanuit de ontwikkelingsthema’s van het kind, diens sterke kanten en psychomotorische noden.
De therapie verloopt in een aangename en vertrouwde sfeer met behulp van allerlei aan de leeftijd aangepast materiaal dat uitnodigt om te bewegen, te ontdekken en te ontwikkelen.
T(empo)M(andibulaire)D(ysfunctie) is de verzamelnaam voor musculoskeletale stoornissen van het kauwstelsel waaronder gewrichts- en of spierproblemen.
Vaak voorkomende klachten bij TMD zijn : pijn bij het kauwen ; vermoeidheid van de kauwspieren ; niet goed kunnen openen en/of sluiten van de mond- ; pijn in het kaakgewricht of het oor ; knappend, krakend gewricht ; nekpijn ; hoofdpijn en soms ook tinnitus.
Aan de hand van specifieke technieken uitgevoerd ter hoogte van de nek, het hoofd (schedel), in en rond de mond en via oefentherapie worden TMD-klachten behandeld.
Met deze term wordt verwezen naar elke vorm van posttraumatische of postoperatieve revalidatie die plaatsvindt na een letsel of een operatie (bvb. na het plaatsen van een prothese, na een scheur van ligamenten en/of pezen).
Ook de behandeling van overbelastingletsels of ontstekingen wordt hieronder begrepen.
Gebruikelijk wordt de patiënt in deze therapievorm 1/2uur behandeld door de therapeut en voert hij nadien onder diens toezicht nog oefeningen uit in de oefenruimte.
Prenatale kine bereidt beide ouders goed voor op een vlotte bevalling. De therapie start in de 15-16de week van de zwangerschap met een informatief gesprek waarin de werksituatie en de eventuele klachten worden nagegaan. In die sessie wordt ook stilgestaan bij ademhalingstechnieken en het belang van bekkenbodemspieroefeningen.
Vanaf week 20-30 verlopen de sessies wekelijks en leert de zwangere mama oefeningen die goed en veilig zijn voor haar. Bevallingshoudingen en perstechnieken worden aangeleerd en geoefend, waarbij de papa bij voorkeur minstens twee keer aanwezig is om deze aangeleerde technieken goed mee te kunnen begeleiden.
Postnatale kine start vanaf 5-6 weken na de bevalling met rustige oefeningen om het lichaam terug in vorm te krijgen en de buikspieren terug op te trainen.
Deze therapievorm leert de patiënt lichamelijk en mentaal tot rust te komen en streeft naar een vermindering van stress en spanning.
De patiënt leert ook methoden (Jacobson, autogene training , mindfulness, meditatie, yoga, lichaamsbewegingsoefeningen…) aan die hij kan hanteren in situaties waarin hij ze nodig heeft.
Therapeut en patiênt gaan samen op zoek naar de meest gepaste methode ; bijkomende oefeningen en feedback streven naar een positieve evolutie op lange termijn.
Deze therapievorm is een klassiek onderdeel van de therapie gegeven bij nek en rugklachten.
De patiënt leert hierin over de biomechanica van de wervelkolom en de beste manier van bewegen en tillen zonder de wervelkolom te overbelasten. Inzichten wordt verkregen hoe het best ergonomisch en veilig te bewegen en /of te werken.
Oefeningen (core stability) ter bevordering van de samenwerking van de verschillende spieren in de onderrug en buik alsook van de spieren in de nek en schouders zijn daarbij essentieel.
Is geen therapievorm op zich maar is meestal een onderdeel van andere therapieën. Taping wordt gebruikt bij sportletsels maar ook bij een specifieke oefentherapie om zo functioneel herstel te bevorderen en herval te voorkomen.
Middels Typ10 leren kinderen vanaf 9 jaar op een speelse manier in 10 lessen blind typen. Typen is onmisbaar geworden in deze digitale wereld waar kinderen reeds in de lagere school van Chromebooks of laptops gebruik maken.
Omdat Typ10 een haalbare methode vormt - ook bij leerproblemen - is ze juist voor deze doelgroep een zeer interessante tool om op de wijze sneller te kunnen schrijven en volgen in de klas.
